Yaşamamalıyım diye düşündüm... Etimi acıttılar, kalbimi yaktılar, hoyratça acımasızca. İnsanoğlu yaptı bunu bana... Aynı topraktan, aynı atadan gelme insanoğlu. Küçüktüm ben, hala küçüğüm. Büyümek istemedim ki!! Tanımadım insanları, tanımak istemedim böyle insanları. Ama tanıttılar kendilerini. Bir daha beynimden kalbimden silemeyeceğim bir biçimde tanıttılar. Hıçkırdım... Ağladım... Sesimi duyuramadan, sesimin duyulamayacağını bile bile. Anlatamadım derdimi. Yalanlara sığındım. Çünkü anlatamadım. Neden banyodan çıkamadığımı anlatamadım. En sevdiğim, taptığım insana bile anlatamadım. Baba canımı yaktılar diyemedim. Kıyamadığın kızına kıydılar diyemedim. Ağladığımı gösteremedim. Özgürce, korkmadan savunamadım kendimi. Şimdi herkesten korkuyorum. O kadar savunmasızım ki. O kadar kırılgan. Gözlerimi yerden kaldıramıyorum. Kaldırdığımda acaba yine canım acıyacak mı bilmiyorum. Yalan... Yalanlar... Kendimi böyle tanıttım. Kendimi bile inandırdım. Çünkü güçlü olmak zorundaydım. Korkmalıydı benden insanlar. Bunun canını yakamayız demeliydiler.Söyledim.Korkmadan yalan söyledim. Güçlüyüm dedim.ben buyum... Değildim, kendimden bile korkan çaresiz küçük bir kızdım ben. Fayda etti mi bu yalanlar? Hayır. Yine acıttılar canımı yine yandı.Ne zaman dedim? Ne zaman tanıyabileceğim ben insanoğlunu? Ne zaman canım yanmayacak? Ne zaman canımı yakanların canı yanacak? Ne zaman?!!!! Belki de hiçbir zaman... Küçüğüm ama artık büyüyorum istemeden ipimi, topumu bıraktım, bebeğim kana bulandı, hala yıkayamadım...!!!
İnsanların bir melek yanı, birz de şeytan yanı vardır. Evet insanların bir adalet duygusu birde zulüm yanı vardır. insanları tanımak gerçekten de zor. insan kendini bile tanıyamıyor. insan tekbaşına bir varlık değildir. Belkui herkesin bir kimliği olabilir, bir kişiliği olabilir ama etkileşim kapsamlıdır. İnsan annesinden ve babasından bile zulüm gördüğünü biliyoruz. öncelikli olarak biz kendi pozitif değerlerimizqe sahip çıkmalıyız. Bizi inciten kişilere karşı da hem kendimuizi koruyacak hemde karşımızdaki kişiliğin saldırganlığını nötr haline getirecek formülleri de kazanabilmeliyiz. Hayatımızda yaşadığımız bir sürü travma, yine de bizim iyi insan olabilme inancımızla ortadan kalkabilecektir. Umrım ki sen büyüdükçe ve kazanımlarınla daha muhkem bir yüreğe sahip olacvaksın. Yazılarından bunu anlıyorum.
YanıtlaSileyvallah tesekkur edıyorum.haklısın insanların her turlu yanı var cesıt cesıt de yuzu var bana denk gelen malesef en acımasız yuzlerıydı ama ben yuzumu degıstırmeden karsılık verıyorum hala sosyal bır yapı gelıstıremıyoruz ınsanlık olarak bana dokunmayan yılan bın yasasın felsefesıyle ılerledıgımız surece bu travmalar bıtmeyecektır korkularımızın adını koymalıyız ben burada bır hata yaptım kucuktum ama hala kendımı sanslı hıssedebılıyorum cunku bana kattıgı olumlu yonler cogunluktadır bı olumsuz yonu ıse bazen dıbe batırabılıyor yuregın gıbı guzel gunler dılegıyle....
YanıtlaSil